..مهم ترین عضو بدن..

یادم می آید که مادرم همیشه از من می پرسید:« به نظر تو مهم ترین عضو بدن کدام است؟» در طول همه این سال ها آن چه را که فکر می کردم درست باشد، می گفتم. در کودمی به نظرم می آمد که شنیدن، از همه چیز مهم تر است، پس گفتم:« گوش هایم». اما مادرم در پاسخ گفت:« بسیاری از مردم ناشنوا هستند و کماکان به زندگی خود ادامه می دهند.»

پس از گذشت چند سال، در ایام نوجوانی، هنگامی که کم کم با دنیای اطرافم آشنا می شدم و با نگاهی متفاوت به جهان می نگریستم، مادرم دوباره سوال خود را تکرار کرد و من که ناخودآگاه در مورد این مساله اندیشیده بودم گفتم:« چشم هایم». او رو به من کرد و گفت:« می بینم که خیلی خوب پیشرفت کرده ای و از این بابت بسیار خوشحالم. و لیکن پاسخت درست نیست، چه بسا افرادی که در عین نابینایی به درجات بالایی هم رسیده اند.»

در طول سال های متمادی، مادر چند بار پرسش خود را تکرار کرد. هر بار پاسخ منفی بود. البته او هر بار از پیشرفت من تعریف می کرد.

در عنفوان جوانی ام پدربزرگ از دنیا رفت و رفتن او همه را غمگین و گریان کرد، حتی پدرم گریه می کرد. آن روز را به خوبی به خاطر دارم چون دومین باری بود که می دیدم می گرید. وقتی که زمان آخرین وداع با پدربزرگ فرا رسید، مادر ناگهان به سوی من برگشت و گفت:« دلبندم، آیا متوجه شدی که مهم ترین عضو بدن کدام است؟» جدا غافلگیر شدم. اصلا فکر نمی کردم سوال خود را در چنین موقعیتی تکرار کند. راستش همیشه به نظرم می آمد که این سوال و جواب یک جور بازی بین من واوست. او شگفتی و حیرت را در چهره من خواند و گفت:« این پرسش از اهمیت خاصی برخوردار است و علم به آن، به تو کمک خواهد کرد زنده بودنت را زندگی کنی. امروز وقت آن رسیده است که این درس مهم را یاد بگیری.»

سپس طوری به من نگاه کرد که فقط یک مادر می تواند به فرزندش بنگرد. اشک در چشمانش حلقه زد و گفت:« مهم ترین عضو بدن شانه هایت است.»

متعجب پرسیدم:« آیا به خاطر آن است که سرم را روی بدنم نگه می دارد؟»

گفت:« نه، به این دلیل مهم ترین است که سر دوست یا عزیزی را در هنگام غصه و ناراحتی بر خود نگه می دارد و می تواند تکیه گاه دل اندوهگین یا بیماری باشد. پسرم، پسرم هر کسی در اوقاتی از عمر خود نیازمند شانه ای برای گریستن است. آرزو می کنم آن قدر دوست خوب در اطراف تو باشد که در هنگام نیاز شانه ای برای گریستن داشته باشی.»

از آن روز متوجه شدم همدردی با دیگران از همه چیز مهم تر است و تکبر و خودخواهی بدترین صفت